नेपाल दक्षिण एशियामा सबैभन्दा कम काम गर्ने देशहरूमा, हप्तामा औसत ४०.७ घण्टा मात्र

 कार्तिक २४, २०८२

✍ लेखा खबर संवाददाता


नेपाल र दक्षिण एशियाली देशहरूको साप्ताहिक कामको घण्टा तुलनात्मक तथ्यांक देखाउने चित्र, भुटान ५४.५ घण्टा, नेपाल ४०.७ घण्टा

काठमाडौं, कार्तिक २३ – अन्तर्राष्ट्रिय श्रम संगठन (ILO) र आर्थिक सहयोग तथा विकास संगठन (OECD) को २०२५ को तथ्यांकअनुसार नेपालमा हप्तामा औसत ४०.७ घण्टा काम हुने गरेको छ, जुन विश्वको औसत ३८.७ घण्टाभन्दा अलि बढी तर दक्षिण एशियाली मुलुकहरूमा दोस्रो सबैभन्दा कम हो।

विश्वव्यापी सन्दर्भमा नेपाल

वर्ल्ड पोप्युलेसन रिभ्युले प्रकाशित गरेको तथ्यांकअनुसार विश्वभर १९३ देशको औसत हेर्दा नेपाल ८३औं स्थानमा रहेको छ। यसले नेपालमा न त अत्यधिक काम भइरहेको छ, न त निकै कम।

विश्वमा सबैभन्दा बढी काम गर्ने देश भुटान (५४.५ घण्टा) हो भने सबैभन्दा कम काम गर्ने देश यमन (२५.९ घण्टा) रहेको तथ्यांकले देखाउँछ। युरोपेली मुलुकहरूमा औसत काम गर्ने समय २८-३२ घण्टाको बीचमा छ।

दक्षिण एशियामा नेपालको स्थिति

दक्षिण एशियाली देशहरूको तुलनामा नेपालमा हप्तामा काम गर्ने समय कम छ। श्रीलंकामा मात्र नेपालभन्दा कम (३९.५ घण्टा) काम हुने गरेको छ।

दक्षिण एशियाली मुलुकहरूमा हप्तामा काम गर्ने घण्टा:

- भुटान: ५४.५ घण्टा (विश्वकै सबैभन्दा बढी)
- पाकिस्तान: ४७.५ घण्टा
- माल्दिभ्स: ४५.९ घण्टा
- बंगलादेश: ४५.८ घण्टा
- भारत: ४५.८ घण्टा
- नेपाल: ४०.७ घण्टा
- श्रीलंका: ३९.५ घण्टा

दक्षिण एशियाको औसत लगभग ४६.५ घण्टा रहेको छ, जुन विश्वको औसत (३८.७ घण्टा) भन्दा उल्लेखनीय रूपमा बढी हो।

महिला र पुरुषको फरक

तथ्यांकले देखाउँछ कि नेपालमा पुरुष र महिलाको काम गर्ने समयमा ठूलो अन्तर छ:

  • पुरुष: ४३.६ घण्टा प्रति हप्ता
  • महिला: ३५.७ घण्टा प्रति हप्ता

यो लैङ्गिक अन्तर लगभग ८ घण्टाको छ, जुन महिलाहरूमा घरायसी कामको बोझ र अनौपचारिक क्षेत्रमा कम समयको कामको प्रभाव हुन सक्छ।

के भन्छन् विशेषज्ञहरू?

श्रम विशेषज्ञहरूका अनुसार नेपालमा हप्तामा काम गर्ने समय कम हुनुमा विभिन्न कारकहरू जिम्मेवार छन्। नेपालको अर्थतन्त्रमा अनौपचारिक क्षेत्रको प्रभुत्व, कृषि क्षेत्रको मौसमी प्रकृति, र श्रम कानूनको कार्यान्वयन यसका प्रमुख कारण हुन्।

“यो तथ्यांकले नेपालमा श्रमिकहरूको काम-जीवन सन्तुलन अपेक्षाकृत राम्रो रहेको संकेत गर्छ,” नेपाल ट्रेड युनियन महासंघका एक अधिकारीले भने, “तर, यसको अर्थ यो होइन कि नेपाली मजदुरहरू कम मेहनती छन्। वास्तवमा, धेरैले अनौपचारिक क्षेत्रमा थप काम गर्छन् जुन यो तथ्यांकमा समेटिएको नहुन सक्छ।”

विकसित देशहरूसँग तुलना

रोचक कुरा के छ भने विश्वका धेरै विकसित देशहरूमा नेपालभन्दा कम काम हुने गरेको छ:

  1. नेदरल्यान्ड्स: २६.८ घण्टा
  2. नर्वे: २७.१ घण्टा
  3. अस्ट्रिया: २८.४ घण्टा
  4. डेनमार्क: २८.८ घण्टा
  5. जर्मनी: २९.६ घण्टा
  6. फ्रान्स: ३०.८ घण्टा
  7. जापान: ३१.० घण्टा

यसले देखाउँछ कि काम गर्ने घण्टा मात्र देशको विकास वा समृद्धिको सूचक होइन। उत्पादकता, प्रविधिको प्रयोग र कामको गुणस्तर बढी महत्वपूर्ण हुन्छन्।

आर्थिक प्रभाव र सुझाव

अर्थशास्त्रीहरूले भने हप्तामा काम गर्ने घण्टा मात्र उत्पादकता मापन गर्ने एकमात्र सूचक होइन। “यूरोपेली देशहरूले कम घण्टा काम गरेर पनि उच्च उत्पादकता हासिल गरेका छन्,” एक अर्थशास्त्रीले बताए, “नेपालमा पनि श्रम उत्पादकता बढाउन प्रविधिको प्रयोग, सीप विकास र पूर्वाधार सुधारमा जोड दिनुपर्छ।”

छिमेकी मुलुकको चुनौती

विशेष गरी छिमेकी मुलुक भुटानमा हप्तामा ५४.५ घण्टा काम भइरहेको तथ्यांकले दक्षिण एशियामा कामको बोझको झल्को दिन्छ। भुटान विश्वकै सबैभन्दा बढी काम गर्ने देश बनेको छ।

यस्तै, पाकिस्तान (४७.५ घण्टा), भारत (४५.८ घण्टा) र बंगलादेश (४५.८ घण्टा) मा पनि नेपालभन्दा बढी काम हुने गरेको देखिन्छ।

श्रम कानून र अधिकार

नेपालको श्रम ऐन, २०७४ (२०१७) को दफा २८ अनुसार श्रमिकहरूले दैनिक अधिकतम ८ घण्टा र हप्तामा अधिकतम ४८ घण्टा काम गर्नुपर्ने कानुनी व्यवस्था छ। ४८ घण्टाभन्दा बढी काम गरेमा त्यसलाई ओभरटाइम मानिन्छ र सामान्य ज्यालाको १.५ गुणा तिर्नुपर्ने व्यवस्था छ। यो अन्तर्राष्ट्रिय श्रम संगठन (ILO) को मापदण्डसँग मेल खान्छ।

नेपालमा वास्तविक काम गर्ने समय (४०.७ घण्टा) कानुनी सीमा (४८ घण्टा) भन्दा कम छ, जुन सकारात्मक संकेत हो। यसले देखाउँछ कि सामान्यतया नेपाली श्रमिकहरूले कानुनी सीमाभित्र रहेर काम गरिरहेका छन्।

तर, विशेषज्ञहरूले भने अनौपचारिक क्षेत्रमा काम गर्ने श्रमिकहरूको वास्तविक काम गर्ने समय यो तथ्यांकमा राम्रोसँग प्रतिबिम्बित नहुन सक्ने बताउँछन्।

नेपालमा हप्तामा ४०.७ घण्टा काम हुनु दक्षिण एशियामा अपेक्षाकृत कम हो तापनि, विश्वको औसत (३८.७ घण्टा) भन्दा अलि बढी छ। यसले सन्तुलित काम-जीवनको संकेत गर्छ, तर उत्पादकता, आर्थिक वृद्धि र श्रमिक अधिकारको सन्तुलन कायम राख्न थप सुधार आवश्यक छ।

सरकार र निजी क्षेत्रले मिलेर कामको गुणस्तर सुधार्न, श्रमिकहरूको क्षमता विकासमा लगानी बढाउन र अनौपचारिक क्षेत्रका श्रमिकहरूको अधिकार सुनिश्चित गर्न जरुरी छ।

स्रोत: ILO & OECD, World Population Review (२०२५)

तथ्यांक: १९३ देशहरूको विश्लेषण, विश्व औसत: ३८.७ घण्टा प्रति हप्ता

तपाईंको प्रतिक्रिया

sidebar1
sidebar3
sidebar5