पुराना नेताहरूको अनुभव र युवा पुस्ताको नवीन सोचबीचको द्वन्द्वलाई सहकार्यमा बदल्न सके मात्र नेपालको राजनीति सुधार सम्भव छ।

काठमाडौं, वैशाख २७ । नेपालको राजनीति अहिले बूढा रूख र नयाँ पालुवाको लडाइँ जस्तो भएको छ। वर्षौंदेखि जरा गाडेर बसेका पुराना नेताहरू र भर्खरै माटो फोरेर आएका युवा नेताहरूबीच एउटा अघोषित द्वन्द्व चलिरहेको छ। यो द्वन्द्व उमेरको मात्र होइन, सोच, शैली, दृष्टिकोण र कार्यपद्धतिको हो।

बूढा नेताहरूले देशका ऐतिहासिक आन्दोलनहरूमा अग्रणी भूमिका खेलेका छन्। उनीहरू भन्छन्, देशलाई यहाँसम्म ल्याउन आफ्नो जीवन नै सुम्पेका छन्। तर उनीहरू परम्परा र परिपाटीलाई नै अन्तिम सत्य मान्छन्, जसले नयाँ सोचलाई अवरोध गर्छ।

अर्कोतर्फ, नयाँ पुस्ता सूचनाको युगमा हुर्किएको छ। उनीहरू प्रत्यक्ष संवाद, प्रविधि र पारदर्शितालाई प्राथमिकता दिन्छन्। खोक्रा भाषण र पुराना आश्वासनले उनीहरूलाई अब छुँदैन। उनीहरूलाई काम गर्ने नयाँ तरिका चाहिएको छ — जवाफदेही, स्पष्ट र प्रभावकारी।

यद्यपि, नयाँ पुस्तालाई अझै राजनीतिक अनुभवको कमी छ। उनीहरू कहिलेकाहीँ हतार र जोशमा निर्णय लिन्छन्। त्यसैले, परिवर्तनको लागि ऊर्जा त आवश्यक छ, तर त्यसलाई सही दिशामा लैजान अनुभवको हात पनि जरुरी छ।

यदि बूढा नेताहरूले आफ्नो अनुभव नयाँ पुस्तासँग बाँडे र नयाँ पुस्ताले सहकार्यको संस्कार सिके, भने नेपालको राजनीतिमा पुस्ता सन्तुलन सम्भव हुन्छ। राजनीतिक दलहरूले नयाँ पालुवालाई फक्रिने मौका दिने, सशक्त बनाउने नीति लिए भने मात्र राजनीतिक परिवर्तन स्थायी हुनेछ।

निष्कर्ष:

अनुभव र परिवर्तनको यो द्वन्द्वलाई टकराव होइन, सहकार्यमा बदल्नु नेपालको राजनीतिक स्थायित्व र समृद्धिको साँचो हुन सक्छ।