खाडीको तेलमा डुबेका युवाका सपना: राष्ट्रको भविष्य हरेक वर्ष क्षितिजपारि हराउँदै

 जेठ ०, २०८२

✍ लेखा खबर संवाददाता


खाडी देशमा काम गरिरहेका नेपाली युवा, र पछाडि उडिरहेको विमान

देशको ऊर्जा बोकेको युवा शक्ति रेमिट्यान्सको ढुकुटी बनिँदा, गाउँहरू रित्तिँदै, सपना टुट्दै


काठमाडौं, जेठ ८ — आजको नेपालमा हजारौँ युवाका भविष्य र सपना खाडीको तेलमा डुबेका युवाका सपना बन्न पुगेका छन्। देशका सहर र गाउँमा अब उत्साह र जोशले भरिएका युवाहरू होइन, वृद्ध र बालबालिका मात्र बाकिँ छन्। उता खाडीमा भने चर्को घाममुनि पसिना बगाउँदै नेपाली युवा आफ्ना सपना बोकेर भविष्य खोजिरहेका छन्।

शिक्षा, राजनीति र बेरोजगारीले बनायो सपना पलायन

नेपालको शिक्षा प्रणालीले वैदेशिक रोजगारीको लागि त तयार बनाउँछ, तर स्वदेशमै काम गर्ने अवसर छैन। खाडीको तेलमा डुबेका युवाका सपना को उत्पत्ति यहींबाट हुन्छ – जब योग्य युवाले स्वदेशमा भविष्य देख्न छाड्छन्।

गाउँहरू रित्तिंदै, रेमिट्यान्समा श्वास लिंदै राष्ट्र

आजको नेपालको अर्थतन्त्र रेमिट्यान्समा आधारित छ। खेत बाँझो छन्, उद्योग बन्द छन्, सिर्जनशीलता विदेश पलायन भइरहेको छ। हाम्रा इन्जिनियरहरू, डाक्टरहरू, प्राविधिकहरू खाडीमा शहर बनाइरहेका छन्, तर आफ्नै देशको पूर्वाधार अधुरो छ।

नीति र राजनीतिको दृष्टिविहीनताले डुबाउँदैछ युवाका सपना

जब देशको नीति निर्माण र राजनैतिक नेतृत्व नै अल्पकालीन लाभ र शक्ति समीकरणमै केन्द्रित हुन्छ, तब दीर्घकालीन सोच र समृद्धिको योजना कागजमा सीमित रहन्छ। यही दृष्टिविहीनताले गर्दा, आज पनि हजारौँ युवाहरू देशमै केही गर्न सकिन्छ भन्ने आत्मविश्वास गुमाउँदै खाडी मुलुकतर्फ लागिरहेका छन्। खाडीको तेलमा डुबेका युवाका सपना केवल उनीहरूकै व्यक्तिगत नियति होइन, समग्र राष्ट्रको योजनागत विफलताको परिणाम हो। जबसम्म नीति निर्माण युवालाई देशमै समृद्धिको आधार बनाउनेतर्फ मोडिदैन, तबसम्म विदेश जाने लाइन अझ लम्बिँदै जानेछ।

‘स्वदेशमै सम्भावना खोज्ने कि पलायनलाई नियति मान्ने?’

युवाहरूलाई खाडी पठाउने लहर यति व्यापक छ कि अब त गाउँका विद्यालयहरूमा पनि बालबालिकाहरूको सपना डाक्टर वा इन्जिनियर होइन, ‘दुबई जाने’ हुन थालेका छन्। यसले संकेत गर्छ, अब खाडीको तेलमा डुबेका युवाका सपना केवल वर्तमानको समस्या होइन, भविष्यको सोचमा समेत गहिरो असर पारिरहेको छ।

देशभित्रै अवसरको सिर्जना नगरेसम्म, यो सोच परिवर्तन हुने छैन। सरकार र समाज दुवैले अब गम्भीर आत्मपरीक्षण गर्नु आवश्यक छ—के हामीले स्वदेशमै समृद्धिको बाटो कोर्न सक्छौं? कि पलायनलाई नै आफ्नो नियति मानेर आफ्ना युवाहरूलाई सदैव ‘विदेश पठाउने योजना’ मा सीमित राख्नेछौं?

विदेश जाने सपना कि धोका ? श्रम शोषण र मानसिक तनावको लुकेको यथार्थ

खाडीको तेलमा डुबेका युवाका सपना: गर्व कि चेतावनी?

सरकारले अब वैदेशिक रोजगारलाई व्यवस्थापन गर्नेतर्फ मात्र होइन, देशमै समृद्धिका अवसरहरू सिर्जना गर्नेतर्फ ध्यान दिन जरुरी छ। खाडीको तेलमा डुबेका युवाका सपना देशको इतिहासको स्थायी घाउ नबनोस् भनेर हामी सबैले सोच्नुपर्ने बेला आएको छ।

तपाईंको प्रतिक्रिया