देशसँग भरोसा छैन :अब सुधार हामीबाट सुरु गरौं!

काठमाडौं, असार ६ – नेपालमा पछिल्लो समय यो वाक्य धेरै सुनिन्छ – मलाई यो देशसँग भरोसा छैन। यो भावनाले युवाहरूको मन जितिरहेको छ। राज्यको असक्षमता, भ्रष्टाचार र सेवाप्रवाहमा देखिएको अनियमितताले नागरिकमा गहिरो निराशा भरिदिएको छ।
तर, समस्या के केवल राज्यसँगै सीमित छ त? हामीले आफ्नै व्यवहार पनि त हेर्नुपर्ने होइन र?
भाषण ठूला, व्यवहार साना – सामाजिक पाखण्डको संकट
हामी नेताहरूको आलोचना गर्छौं, तर घुस दिन भने पछि हट्दैनौं। हामी चोकमा देशप्रेमको कुरा गर्छौं, तर सार्वजनिक सम्पत्तिमा फोहोर फाल्न हिचकिचाउँदैनौं।
यो दोहोरोपन हाम्रो मूल सामाजिक संरचना भित्र गहिरिएको छ।
धर्म र समाजप्रतिको व्यवहारिक जिम्मेवारी
सयौँ खर्च गरेर पूजाआजा गर्छौं, तर विद्यालय वा अस्पतालको चन्दा माग्दा मुख फेर्छौं।
साँच्चिकै धर्म वा सामाजिक प्रतिबद्धता भनेको व्यवहारमा देखिनुपर्छ – केवल नारामा होइन।
सुधारको चाबी: नागरिकको इमानदारी
देश सुधार्न सरकार मात्र होइन, हरेक व्यक्तिको इमानदारी चाहिन्छ।
– घर वरिपरि सफा राख्नु,
– सरकारी सेवामा नियम पालना गर्नु,
– सचेत मतदाताको भूमिका खेल्नु,
यी सानातिना कामले नै देश बनाउँछ।
राजनीति कि रंगमञ्च? अभिनयको यथार्थ र नेतृत्वको संकट!
वर्तमान पीडाः विश्वास गुमाउँदै जनता
नेपालमा पछिल्लो समय “मलाई अब यो देशसँग भरोसा छैन” भन्ने वाक्य सामान्य सुनिन थालेको छ। भ्रष्टाचार, अनियमितता, सेवा प्रवाहमा ढिलाइ, र अपारदर्शिता जस्ता कारणले नागरिकहरूमा निराशा बढिरहेको छ।
विशेषगरी युवाहरू रोजगारी, शिक्षा र भविष्यप्रतिको अनिश्चितताले विदेश पलायन गर्न बाध्य भइरहेका छन्।
नैतिक दोहोरोपन : हामी आफैं कति इमानदार?
हामी नेताहरूलाई दिनरात आलोचना गर्छौं, तर खुद घुस नदिई काम नहुने अवस्था सिर्जना गर्ने हामी नै हौं।
सरकारी अफिसमा लाइन काट्न सिफारिस खोज्ने, ट्राफिक नियम उल्लंघन गर्ने, सार्वजनिक सम्पत्तिमा लापरवाही देखाउने — यस्ता धेरै साना कुराले हामी पनि दोषबाट मुक्त छैनौं।
निष्कर्ष:
देशप्रेमलाई व्यवहारमा देखाऔं। अब “देशसँग भरोसा छैन” भन्ने लाइनलाई “देशसँग भरोसा छ – किनकि मैले परिवर्तन सुरु गरेको छु” मा परिणत गरौं।
सुधार हामीबाट सुरु हुन्छ।
तपाईंको प्रतिक्रिया